13 felieton – 5 sierpnia 2022
„Ważna jest chwała Boża”
W lecie 1941 roku w obozie koncentracyjnym w Dachau zjawił się znany ze swej brutalności i fanatycznej nienawiści do księży esesman Münderlein. Kazał zwołać księży do więziennej izby. Gdy więźniowie ustawili się w szeregu, zapytał: „Gdzie tu jest wasz biskup?”. Natychmiast wystąpił bł. Michał Kozal. Esesman spojrzał na niego z wściekłością i zaczął go wyzywać. Wieczorem austriacki kapłan Leopold Arthofer, który przyjaźnił się z błogosławionym, wyraził ubolewanie, że doświadczył on takiego upokorzenia. Wtedy bł. bp Michał Kozal uśmiechając się powiedział: „I cóż to ma za znaczenie, że ktoś nas zwymyśla! Musimy się za takich ludzi modlić, gdyż nie wiedzą, co czynią. Nie chodzi o nasz honor. Ważna jest chwała Boża!”.
Moi drodzy, te słowa błogosławionego biskupa i męczennika, musimy dobrze zapamiętać. W dziele ewangelizacji, w dziele świadczenia o Jezusie nie chodzi o nasz honor. Ważna jest tylko chwała Boża!
W Apelu na sierpień – miesiąc abstynencji podkreślona została wielka rola Kościoła w dziele troski o trzeźwość narodu. Trzeba bowiem „promować postawę licznych kapłanów, biskupów, przedstawicieli zgromadzeń zakonnych, a także świeckich działaczy i członków ruchów trzeźwościowych, dzięki którym jeszcze nie przegraliśmy tej wielkiej walki o trzeźwość narodu. Nie wolno tej ogromnej pracy lekceważyć. Nie wolno jej umniejszać. Nie wolno jej zbywać milczeniem. Trzeba o niej mówić głośno i zdecydowanie”.
Promocja postaw trzeźwościowych we współczesnym świecie wymaga odwagi. Można się spotkać z niezrozumieniem, lekceważeniem, wyśmianiem, czy nawet z agresją. Nie powinniśmy się jednak zniechęcać. Przecież tu chodzi o chwałę Bożą, bo tylko naród wolny wewnętrznie, naród wierny chrześcijańskim wartościom może oddawać prawdziwą cześć Panu, władcy całej ziemi. Za ludzi, którzy z nas szydzą, czy w jakiś inny sposób nam szkodzą, trzeba się modlić. Nie lękajmy się dawać świadectwa obierając drogę dobrowolnej abstynencji. W ten sposób pomożemy sobie, pomożemy innym, a Bóg da nam siłę, by pokonać wszelkie trudności.
Wspomniany bł. biskup Michał Kozal przestrzegał: „Abyś źle nie umarł, żyj dobrze: jak żołnierz na warcie, bądź zawsze gotów!”. Wiemy, że taka postawa wymaga praktykowania cnoty trzeźwości. Pomyślmy, jak wielu ludzi umiera w stanie upojenia alkoholowego, a przecież chwila śmierci jest tą najważniejszą. To moment opowiedzenie się za Bogiem lub przeciwko Niemu.
Moi drodzy, wykorzystajmy sierpień na modlitwę w intencji trzeźwości i na post od alkoholu. W swoich sercach często wzbudzajmy intencję, że wszystko, co czynimy, chcemy czynić na chwałę Bożą.
Sierpień jest czasem wielu pięknych inicjatyw trzeźwościowych w diecezjach. Organizowane są dni skupienia, rekolekcje, pielgrzymki, różne spotkania bezalkoholowe. Zainteresujmy się tymi wydarzeniami. Weźmy w nich udział, najlepiej całymi rodzinami. Doświadczymy, jak wiele dobra wynika z takiego działania. O tym mówią liczne świadectwa. Posłuchajcie świadectwa Barbary ze wspólnoty Krucjaty Wyzwolenia Człowieka z Dębicy, której mąż odzyskał po latach upragnioną trzeźwość. Pisze ona: „Dobry Bóg dał mi: oczy, które widzą drugiego człowieka; usta, które mogą dzielić się świadectwem o łasce, jaką otrzymałam od Boga, to jest trzeźwość mojego męża; serce, które umie przebaczyć; ręce, które wyciągną się do człowieka leżącego na chodniku; nogi, które mogą iść do kogoś i dać nadzieję”. Pani Barbara podpisała deklarację abstynencji do końca życia. Nadzieję, którą odzyskała, chce nieść innym”. W jej świadectwie znalazły się ważne słowa: „Człowiek uzależniony jest nieszczęśliwy, smutny, alkohol odbiera mu wolność, radość życia. Ale nie wolno nikogo przekreślać. Póki jego serce bije, należy walczyć o tę osobę. Osoba uzależniona nie poradzi sobie sama. Potrzebuje pomocy, dlatego chcę pomagać innym, bo kiedyś ktoś też mi pomógł. Wiem, że jeżeli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu to wszystko jest dobrze”.
Moi drodzy, niech to piękne świadectwo będzie dla nas zachętą do osobistego świadectwa dobrowolnej abstynencji w sierpniu i do zaangażowania się we wspólnoty, których charyzmatem jest troska o trzeźwość.
bp Tadeusz Bronakowski
