Ku trzeźwości z Kościołem – Jak rozumieć Kościół?
Pierwsze dni Nowego Roku zwykle obfitują w życzenia, w różne dobre postanowienia. Przepełnione są też nadzieją, że ten kolejny rok naszego życia będzie pomyślny. Kościół w swej mądrości każe nam spojrzeć w górę, ku niebu i tam szukać spełnienia swych najgłębszych pragnień.
W niedzielę oddaliśmy cześć Świętej Bożej Rodzicielce Maryi i w Jej Matczyne dłonie złożyliśmy swoją przyszłość. A dzisiaj razem z Mędrcami ze Wschodu oddajemy pokłon Nowonarodzonemu Jezusowi. Wyznamy wobec świata, że On jest naszym jedynym Królem, naszym Panem i Zbawicielem. Jest Światłem, które przewodzi nam na drodze zbawienia.
Apostolstwo Trzeźwości w 2023 roku rozważać będzie hasło: „Ku trzeźwości z Kościołem”. Prawda o Kościele, z którym pragniemy budować swoją trzeźwość osobistą i narodową, będzie nie tylko przedmiotem naszej pogłębionej refleksji. Ona wyznaczy nam kierunek pracy apostolskiej w naszej Ojczyźnie.
Dzisiaj, kochani, pragnę zwrócić uwagę na sprawę podstawową, a mianowicie, jak należy rozumieć Kościół. Obecnie jesteśmy świadkami rosnącej w siłę kampanii na rzecz zrywania wszelkich więzów z Kościołem. Promuje się modę na mówienie źle o Kościele, zwłaszcza o kapłanach. W jakimś sensie można powiedzieć, że to nic nowego. Tak było od początku jego powstania. Chrystus wyraźnie powiedział do apostołów: „Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować” (J 15, 20). Jednak nie wolno nam nad tym przejść do porządku dziennego, zwłaszcza że celem tych działań jest odcięcie od Kościoła młodego pokolenia.
Chcę w tym miejscu przytoczyć słowa bł. Kard. Wyszyńskiego, który tak tłumaczył wiernym, dlaczego powinni szanować pasterzy i otaczać ich modlitwą. Mówił: „Jesteśmy sługami waszymi! Jesteśmy tymi kamieniami, które drogę waszą czynią pewną. Jesteśmy drogą, na której możecie bezpiecznie postawić swoje stopy, szukając Boga. Nieraz słyszycie, że jesteśmy kamieniami rzucanymi pod nogi. Nie! My jesteśmy kamieniami tworzącymi drogę, po której bezpiecznie i spokojnie możecie iść”.
Chciejmy tak właśnie spojrzeć na swoich pasterzy, z którymi przecież tworzymy wspólnotę wokół Chrystusa. Takie jest Jego postanowienie. Taka jest Jego święta wola.
Jest prawdą, że jeśli prawdziwie cenimy sakramenty święte, przez które jednoczymy się z Bogiem, to wtedy cenimy także posługę duszpasterzy. Wspieramy ich swoją modlitwą, otaczamy szacunkiem i pomagamy im wzrastać w wierze, nadziei i miłości.
Musimy zrozumieć, że wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za Kościół, bo Go razem tworzymy. I znowu jasno to wytłumaczył bł. Prymas: „Kościół Boży, to nie tylko hierarchia: biskupi i kapłani. Jednego mamy Wodza, Jezusa Chrystusa. On jest Głową społeczności nadprzyrodzonej, do której należymy, a my członkami Jego przez chrzest, który nas obmył i zjednoczył. On zrodził w nas nową siłę. Łaskę nadprzyrodzoną, czyli życie w miłości. I oczekuje od nas owoców swego siewu. Macie więc odpowiedzialność za Kościół!”. Podkreślał też z mocą: Nie jesteśmy tylko w Kościele, ale tworzymy Kościół Chrystusowy. Jakie z tej prawdy płynie przesłanie, jeśli chodzi o obowiązek troski o trzeźwość?
Tak jak inne cnoty, tak i cnotę trzeźwości powinniśmy zdobywać i rozwijać w oparciu o Słowo Boże i życie sakramentalne w Kościele świętym. To jest źródłem łaski Bożej, dzięki której potrafimy odeprzeć pokusy i trwać w Chrystusowej wolności. To w Kościele znajdujemy przebaczenie grzechów przeciwko tej cnocie. Dlatego tak ważne jest dobre, systematyczne korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania, którego szafarzami są kapłani. To w Kościele znajdujemy moc i miłość samego Chrystusa, który jest rzeczywiście obecny w Najświętszym Sakramencie. Dzięki Eucharystii możemy pewnie kroczyć drogą prowadzącą do zbawienia, drogą prawdziwej wolności.
Kochani, pamiętajmy zawsze, że jesteśmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni. Że jesteśmy odpowiedzialni za swoją trzeźwość i trzeźwość innych. Dbajmy o to, aby nasze wspólnoty rodzinne i parafialne zjednoczone były troską o trzeźwe życie. Żeby nie było w nich pijaństwa. Nie przeżywajmy świąt kościelnych i uroczystości z alkoholem na stołach. Nie częstujmy alkoholem kapłana w czasie kolędy. Bądźmy naprawdę odpowiedzialni, bo Nie jesteśmy tylko w Kościele, ale tworzymy Kościół Chrystusowy.
Ks. Bp Tadeusz Bronakowski
