Łomża 103,6 fm | Ostrołęka 93,9 fm | Grajewo 93,8 fm

“Panie dobrze, że tu jesteśmy” – Święto Przemienienia Pańskiego

Ramówka
Facebook
Twitter
Darowizna

Codziennie mamy wiele powodów do radości i poczucia wdzięczności względem Pana Boga i ludzi.

To, że żyjemy, widzimy, słyszymy, komunikujemy się z innymi, myślimy, stanowi powód, by odczuwać radość. Każdego dnia spotykamy ludzi nam życzliwych. Słyszymy dobre słowa i widzimy pozytywne postępowanie. To powinno nas cieszyć. W naszym sercu rodzą się dobre pragnienia. Myślimy, by nasze postępowanie było zgodne z sumieniem. Wypowiadamy wiele życzliwych słów, czynimy wiele rzeczy dobrych. To wszystko nie powinno przemijać bez echa . Dobro i piękno doświadczone od innych, lub wyrzeźbione w naszym sercu dodaje kolorów naszemu życiu.

Podobnie rzecz ma się i z naszymi modlitewnymi kontaktami z Panem Bogiem. Bywają, co prawda uciążliwe strapienia w duchowym życiu, lecz doświadczamy łaski, która w duszy sprawia wiele radości i pokazuje bezinteresowną miłość. Możemy mówić o barwnej tęczy przymierza na modlitwie i w konsekwencji w dziedzinie życia duchowego.

Doświadczyli tego apostołowie, wzięci przez Pana Jezusa na górę przemienienia. Ujrzeli oni tam jaśniejącą jak słońce twarz Mistrza, ubranego w szaty świetlistej bieli. Ucieszyli się obecnością Świętych mężów Starego Testamentu: Mojżesza i Eliasza. Z tej to racji wyrazili pragnienie serca: “Panie dobrze, że tu jesteśmy” (Mt 17,4). To ich radosne zawołanie jest sformułowaniem rozmodlonego i kontemplacyjnego serca. Doświadczając Jezusa, tak jak apostołowie jesteśmy radośni i czujemy się bezpiecznie. Przeżywaliśmy niejednokrotnie taki stanu na modlitwie, który nazywamy „pocieszeniem duchowym”.

Pierwszym znakiem tego będzie odczucie wzrostu w miłości do Boga. Serce rozpala się w adoracji i miłości ku swemu Stwórcy. Następnie przychodzi poczucie wolności wobec świata i rzeczy materialnych, bowiem na pierwszym miejscu usytuowany jest Zbawca.
Święty Ignacy Loyola powie że pocieszeniem nazywamy „wszelkie pomnożenie nadziei, wiary i miłości i wszelkiej radość wewnętrznej, która wzywa i pociąga do rzeczy niebieskich i do właściwego dobra i zbawienia własnej duszy”.

Czasami ten kto doświadcza duchowego pocieszenia może popaść w pychę, sugerującą, że to on jest najbardziej pobożny ,najlepszy i że dalej doszedł w modlitwie aniżeli inni. Pozytywne doświadczenia na modlitwie niech idą ze skromnością i pokorą. Pociecha duchowa nie jest najczęściej naszą zasługą, lecz darem Ducha świętego, mobilizującym do większej jeszcze miłości Boga w Trójcy Jedynego. Czas pociechy czyli doświadczenie „góry przemienienia” niech uświadomi nam także, że w naszym życiu modlitwy mogą przyjść mgliste dni strapień, czyli doświadczenie krzyża. W chwilach pociechy i w momentach strapień bądźmy przed Bogiem otwarci, wierni Mu i wdzięczni.

Ks. Jan Okuła

[related limit=”5″]

Autor adam

2020-08-06

Więcej informacji z tej kategorii

28 marca: Do końca ich umiłował

28 marca: Do końca ich umiłował

WIELKI CZWARTEK   J 13, 1-15 Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł...