SOBOTA DWUDZIESTEGO SZÓSTEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO
Łk 10, 17-24
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają”.
Wtedy rzekł do nich: „Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”.
W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.
„Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie.”
Tak możemy powiedzieć: szczęśliwi byli świadkowie ziemskiego życia Jezusa, słuchacze Jego nauczania w czasie publicznej działalności na ziemi palestyńskiej. Ci, którzy widzieli cuda przez Niego czynione i słyszeli słowa Jego przypowieści, alegorii czy innych form nauczania. Ale nie możemy zapomnieć o tym, że świadectwo tych ludzi zostało zapamiętane i przekazane kolejnym osobom. Było przekazywane w formie ustnej – ale także w formie spisanej, przede wszystkim na kartach Ewangelii. Dziś możemy sięgać do Biblii, aby poznawać to świadectwo, by przybliżać sobie prawdę o ziemskim życiu Jezusa, o Dobrej Nowinie przez Niego głoszonej, o Jego słowach i czynach. Choć nie byliśmy i nie jesteśmy świadkami ziemskiego nauczania Chrystusa Pana, jesteśmy też „szczęśliwi” (posługując się przymiotnikiem użytym przez Zbawiciela), bo możemy sięgnąć do tego świadectwa ewangelicznego, które nam zostało przekazane. Możemy sięgać. Ale: czy sięgamy? Jakże ważne pytanie! Warto je sobie postawić i dać sobie na nie szczerą odpowiedź. Mamy przed sobą to świadectwo, zapisane na kartach Nowego Testamentu. Musimy jednak je czytać, studiować, rozważać. Księga Bożego słowa nie może pokrywać się kurzem w naszych domach, na naszych półkach. Nie może leżeć nieotwierana… Bądźmy osobami często sięgającymi do tekstu Chrystusowej nauki!
ks. Jan Krupka
