PIĄTEK SZÓSTEGO TYGODNIA WIELKANOCNEGO
J 16,20-23a
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat.
Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać”.
„Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać.”
Żegnając się ze Swoimi uczniami w Wieczerniku Jezus przed Swoją męką mówi im o przyszłej radości, która stanie się ich udziałem, kiedy oni „znowu” Go zobaczą. Zapewne pełne radości były ich serca po Jego zmartwychwstaniu, kiedy Go na nowo zobaczyli żywego i rozpoznali, kiedy z nimi rozmawiał, wyjaśniał słowo Boże odnoszące się do Niego, kiedy polecił im być Jego świadkami „aż po krańce ziemi”. Radość, którą oni także nieśli innym, kiedy sami głosili Dobrą Nowinę o królestwie niebieskim, kiedy dawali własnym życiem to świadectwo, do którego ich upoważnił i posłał Chrystus Zmartwychwstały. Jezus pragnie, abyśmy my również byli Jego świadkami, świadkami Jego Ewangelii, Jego nauki pozostawionej światu. Powinniśmy być świadkami radosnymi, którzy na co dzień żyją swoją wiarą, którzy żyją według Jego nauki, podążając drogą przez Niego ukazaną na kartach Ewangelii. Być świadkami, świadkami radosnymi radością płynącą z bliskości z Chrystusem, który pozostaje z nami w codzienności życia, który daje nam Siebie w Eucharystii, z którym możemy się spotkać na adoracji przed monstrancją czy tabernakulum, który daje nam dary Swej łaski, który wspiera nas na drodze realizacji naszych obowiązków. Bądźmy uczniami Jezusa, pełnymi radości!
ks. Jan Krupka
