IV NIEDZIELA WIELKANOCNA
J 10, 27-30
Jezus powiedział:
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
„Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.”
Dzisiejsza niedziela: czwarta niedziela okresu wielkanocnego, znana jest w życiu Kościoła św. jako Niedziela Dobrego Pasterza. Przypominamy sobie szczególnie dziś jeden z bardziej znanych obrazów używanych w liturgii i sztuce kościelnej, w różnych refleksjach biblijnych czy ascetycznych. Jezus przedstawił się Swoim słuchaczom, przedstawił się nam jako Dobry Pasterz. Jest On o nas zatroskany, o naszą codzienność, o różne sprawy istotne dla naszego życia doczesnego i wiecznego. Ważnym wymiarem Jego troski o nas są słowa Jego nauki skierowanej do nas, słowa poznawane przez nas dzięki osobistej lekturze Pisma św., dzięki uczestnictwu w liturgii i życiu Kościoła św., dzięki katechezom, rekolekcjom, dniom skupienia, w których uczestniczymy. Tak, On rzeczywiście w różny sposób kieruje do nas Swą naukę, ale istotne jest nasze wsłuchanie się w Jego słowo. Dlatego słyszymy, także w dzisiejszej Ewangelii: „Moje owce słuchają Mego głosu”. To słowa zobowiązujące, to słowa mogące być podstawą refleksji i rachunku sumienia. Trzeba się zastanawiać, zadawać sobie pytanie o nasze słuchanie Dobrego Pasterza, kiedy On do nas kieruje Swą naukę. Trzeba się mobilizować, by słuchać kiedy On mówi do nas. Trzeba nam z zaufaniem przyjmować słowa nauki Jezusa, Dobrego Pasterza.
ks. Jan Krupka
