ŚRODA CZWARTEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO
Mk 6, 1-6
Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze.
A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim.
A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”.
I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał.
„Dziwił się też ich niedowiarstwu.”
Relacja o pobycie Jezusie w synagodze w rodzinnym Nazarecie mówi o trudności, z jaką przychodziło mieszkańcom tej miejscowości przyjąć prawdę o tym, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, posłanym przez Boga, zgodnie z zapowiedziami zawartymi na kartach słowa Bożego. Trudno było przyjąć tę prawdę zapewne także dlatego, że – jak się wydaje – oczekiwania dotyczące Mesjasza były zupełnie odmienne. Bardziej oczekiwany był ktoś o charakterze królewskim, ktoś pełen majestatu. Bardziej wyobrażany był Boży Pomazaniec jako ktoś, kto by stanął na czele ludu i poprowadził do odniesienia triumfu nad rzymską władzą okupującą Palestynę. W osobie Jezusa, którego mieszkańcy Nazaretu znali od lat, którego widzieli wzrastającego w domu Maryi i Jozefa – trudno było dostrzec kogoś takiego. Stąd ich niedowiarstwo, stąd ich powątpiewanie. A my? A nasza wiara, nasze zaufanie Jezusowi? Bardzo często na pewno powtarzamy słowami nasze wyznanie wiary, bardzo często słowem mówimy o naszej wierze w Boga, w Trójcę Świętą, we wszystkie prawdy objawione przez Boga i głoszone przez Kościół św. Czy jednak naprawdę wierzymy? Czy rzeczywiście na co dzień ukazujemy naszą wiarę przez wsłuchiwanie się w słowo Jezusa – by je poznawać, rozważać i starać się postępować według wskazań dawanych nam przez Boga?
Ks. Jan Krupka
