WSPOMNIENIE ŚWIĘTYCH TYMOTEUSZA I TYTUSA, BISKUPÓW
Łk 10, 1-9
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was.
W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swą zapłatę.
Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”.
„Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!».”
W dniu wspomnienia dwóch uczniów i współpracowników św. Pawła – Tymoteusza i Tytusa, przypominamy sobie polecenie, które Jezus przekazuje uczniom, których posyłał z zadaniem – jeszcze w czasie Swej publicznej działalności. Polecenie wnoszenia pokoju do poszczególnych miejscowości, domów, rodzin, do których uczniowie będą docierać z Dobrą Nowiną o królestwie Bożym. Ci uczniowie posłani przez Niego wtedy to zadanie Chrystusa Pana realizowali. Jednak podobne zadanie Chrystus Pan powierza wszystkim Swoim apostołom, misjonarzom, wszystkim świadkom Swej Ewangelii – a więc także i nam. Dlatego także naszym dążeniem powinno być wnoszenie pokoju w codzienną rzeczywistość, w nasze środowiska rodzinne, w miejsca pracy czy nauki, w miejsca naszych ludzkich spotkań. Naszym dążeniem powinna być ciągła troska o wnoszenie prawdziwego pokoju w ludzkie serca. Ten pokój, który ma swe oparcie, swoje źródło w nauce Chrystusowej, w nauce Ewangelii. Pokój, który nie jest tylko powierzchowny, lecz sięga do głębi ludzkiego wnętrza i międzyludzkich relacji. O tym pokoju mówi m.in. znana modlitwa franciszkańska, w której prosimy: „O Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju”. Obyśmy byli narzędziami Bożego pokoju dla współczesnego świata!
Ks. Jan Krupka