Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk przypomina, że Żołnierze Wyklęci walczyli o pełną niepodległość i suwerenność Polski. Dziś obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Niezłomnych, z tej okazji w południe odbędzie się uroczyste otwarcie wystaw plenerowych o rotmistrzu Witoldzie Pileckim oraz o podpułkowniku Łukaszu Cieplińskim na Kwaterze “Ł” na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
Z kolei o 15.00 nastąpi odsłonięcie tablicy poświęconej dowódcy IV Komendy Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość podpułkowniku Łukaszowi Cieplińskiemu przy ścianie śmierci na terenie Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w dawnym więzieniu przy Rakowieckiej. Jan Józef Kasprzyk wyjaśnia, że postać Łukasza Cieplińskiego jest nierozerwalnie związana z Dniem Pamięci Żołnierzy Niezłomnych, ponieważ 1 marca 1951 roku to data wykonania na nim wyroku śmierci przez komunistów. 1 marca stał się tym samym Narodowym Dniem Pamięci o Żołnierzach Niezłomnych, o Żołnierzach Wyklętych. Szef Urzędu dodaje, że wśród wielu tablic memoratywnych, które w ostatnim czasie na Rakowieckiej są odsłaniane, dziś odsłonięta zostanie ta, która dedykowana jest jednemu z najdzielniejszych żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego, a później podziemia antykomunistycznego czyli Łukaszowi Cieplińskiemu “Pługowi”.
Jan Józef Kasprzyk podkreśla, że dziś – 1 marca – wspominamy wyjątkowych, niezłomnych bohaterów, dla których pokonanie nazistowskich Niemiec nie oznaczało końca walki o wolną Polskę. “Uważali oni, że wojna zakończy się wtedy, kiedy Polska odzyska suwerenność, odzyska wolność. Stąd decyzja o pozostaniu w lasach, o prowadzeniu działalności konspiracyjnej, która miała przede wszystkim na celu walkę o niepodległość, o suwerenność, ale również stanowiła bardzo skuteczną zaporę przeciwko planom sowietyzacji Polski”.
Jan Józef Kasprzyk przypomina, że działania Żołnierzy Wyklętych spowodowały, że sowieci nie zdecydowali się na całkowite zdominowanie Polski po II wojnie. “Działania zbrojne Wyklętych polegały między innymi na obronie polskiej wsi przed kolektywizacją, na rozbijaniu więzień gdzie byli katowani i mordowani polscy patrioci. Ponieważ ten opór tuż po wojnie był bardzo silny, a w szeregach Wyklętych znajdowało się kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy zdeterminowany i gotowych na wszystko, władze sowieckie chyba wtedy podjęły decyzję, że z Polski nie da się uczynić wprost 17 republiki, tylko trzeba ją traktować nieco inaczej, bo to opór jest bardzo silny” – podkreśla Jan Józef Kasprzyk.
Liczbę członków wszystkich organizacji i grup konspiracyjnych tak zwanej drugiej konspiracji szacuje się na 120-180 tysięcy osób. Niemal połowa z nich wywodziła się z Armii Krajowej, od 30 do 40 tysięcy było związanych ze środowiskiem narodowym, podobna liczba walczyła w lokalnych grupach.
Kilkanaście tysięcy osób zginęło w starciach z komunistyczną władzą, zostało zamordowanych na podstawie wyroków sądów lub zmarło w więzieniach. Do tych liczb trzeba dodać kilkaset tysięcy ludzi, którzy nieśli pomoc, dawali schronienie i wyżywienie oraz około 11 tysięcy uczniów z podziemnych organizacji młodzieżowych, sprzeciwiających się komunistom. Łącznie daje to grupę ponad pół miliona ludzi zaangażowanych w działania konspiracji antykomunistycznej.
IAR
