PIĄTEK ÓSMEGO TYGODNIA ZWYKŁEGO
Mk 11,11-25
Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii.
Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, uczuł głód. A widząc z daleka drzewo figowe, okryte liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz przyszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: „Niech już nikt nigdy nie je owocu z ciebie”. Słyszeli to Jego uczniowie.
I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły zmieniających pieniądze i ławki tych, którzy sprzedawali gołębie, i nie pozwolił, żeby kto przeniósł sprzęt jaki przez świątynię. Potem uczył ich mówiąc: „Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”.
Doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie i szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką.
Gdy zaś wieczór zapadał, wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli drzewo figowe uschłe od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: „Rabbi, patrz, drzewo figowe, któreś przeklął, uschło”.
Jezus im odpowiedział: „Miejcie wiarę w Boga. Zaprawdę powiadam wam: Kto powie tej górze: «Podnieś się i rzuć w morze», a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze”.
„Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów?”
Będąc w Świątyni na terenie Miasta Świętego wyraził Jezus zdecydowany sprzeciw wobec tego, co się tam dokonywało: sprzedawanie i kupowanie zwierząt przeznaczonych na złożenie ofiary, wymiana pieniędzy przez bankierów (by można było złożyć ofiarę na rzecz Świątyni). Przy tym przypomina Chrystus Pan słowa zapisane w Piśmie św. mówiące o tym, że dom Boży, że Świątynia jest domem modlitwy, miejscem szczególnego spotkania z Bogiem, miejscem słuchania nauki Pana. A to wymaga właściwego zachowania w tym miejscu, to wymaga wyciszenia, skupienia – po to, by samemu słuchać tego, co mówi Bóg do człowieka, ale również w tym celu, by nie przeszkadzać innym w ich spotkaniu z Panem, by uszanować to miejsce poświęcone dla szczególnych spraw. Dom Mój – dom modlitwy. Jakże trzeba i nam o tym pamiętać, kiedy przychodzimy do Bożego domu, kiedy sami jesteśmy obecni w kościele czy w kaplicy, kiedy jesteśmy w jakimś świętym miejscu. Jakie jest wtedy nasze zachowanie w miejscu poświęconym Panu Bogu i spotkaniu ludzi z Nim? Czy potrafimy się właściwie zachować w świątyni – tak, by nie przeszkadzać tym, którzy się modlą? Czy potrafimy także własnym strojem, ciszą, zachowaniem – uszanować to szczególne miejsce? To Mój dom – mówi do nas Bóg. Czy o tym pamiętamy?
Ks. Jan Krupka
