NIEDZIELA PALMOWA
Mt 21, 1-11
Gdy się zbliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, mówiąc im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę i przy niej źrebię. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam ktoś coś mówił, powiecie: „Pan ich potrzebuje i zaraz je odeśle”».
A stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka: «Powiedzcie Córze Syjonu: Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy».
Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. Tłum zaś ogromny słał swe płaszcze na drodze, a inni obcinali gałązki z drzew i słali nimi drogę. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno:
«Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Hosanna na wysokościach!»
Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei».
«Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!
Niedziela Palmowa, na tydzień przed uroczystością Zmartwychwstania Pańskiego przypomina nam wydarzenia związane z wjazdem Jezusa do Jerozolimy przed Paschą. Wjeżdżał On do Miasta Świętego wśród radosnych okrzyków tych, którzy tam byli i Mu towarzyszyli. Jednak również liturgia Niedzieli Palmowej przypomina wydarzenia z drugiej połowy tego samego tygodnia, kiedy to Jezus został aresztowany, umęczony i ukrzyżowany na Golgocie. Ukazuje nam więc dzisiejszy dzień różne postawy ludzkie w odniesieniu do Chrystusa Pana. Widzimy tych, którzy witają Go z radością i tych, którzy Go odrzucili i domagali się Jego śmierci. Te różne ludzkie postawy mobilizują nas do refleksji nad naszą postawą wobec Zbawiciela. Musimy zadać sobie pytanie o to, czy chcielibyśmy włączyć się do grona witających Jezusa z radosnymi okrzykami – czy też może chcemy się od Niego odwrócić i odejść, podążając przez życie jakąś własną, zaplanowaną przez siebie drogą? Obyśmy potrafili zaufać Jezusowi, obyśmy potrafili pozostać Mu wierni każdego dnia naszego życia. Niech dni Wielkiego Tygodnia pomogą nam w pogłębieniu naszej miłości dla Boga, naszego zaufania Jego słowu, naszej gotowości do podążania za Nim także i wtedy, kiedy to dla nas będzie oznaczać podejmowanie i niesienie krzyża naszego życia.
Ks. Jan Krupka
