Łomża 103,6 fm | Ostrołęka 93,9 fm | Grajewo 93,8 fm

Słowo Życia: 2 lutego

Ramówka
Facebook
Twitter
Darowizna

ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO

 

Łk 2, 22-40

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela”.
A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

 

„(…) światło na oświecenie pogan i chwałę ludu twego, Izraela.”

 

            Dziś, w dzień święta Ofiarowania Pańskiego, przypominamy sobie to wydarzenie, które miało miejsce czterdzieści dni od narodzin Jezusa – to, które nam opisuje św. Łukasz, Ewangelista. Idziemy w dniu dzisiejszym do naszych świątyń na Mszę św. niosąc w naszych rękach świece, niosąc gromnice, które zostają poświęcone podczas liturgii. Te właśnie świece pomagają nam pamiętać o tym, o czym mówi starzec Symeon w Świątyni Jerozolimskiej, kiedy to nazywa Chrystusa „Światłem na oświecenie pogan”. Jezus Chrystus jest Światłem, On jest Światłością świata. O tej prawdzie przypominają nam nasze świece. O tej prawdzie trzeba nam pamiętać nie tylko dziś, ale każdego dnia naszego życia. Pamięć o tym powinna nas prowadzić do Jezusa, do bycia z Nim; do troski o to, by się nie oddalać od Niego – ale wprost przeciwnie: do tego, by być coraz bliżej Tego, który jest Światłością świata. Potrzebujemy bowiem Chrystusowego światła na drogach naszego życia, potrzebujemy Jego łaski, Jego mocy, Jego błogosławieństwa. Idźmy więc za Tym, który jest naszym Światłem, idźmy za Nim każdego dnia naszego życia. Niech w naszych sercach ciągle na nowo brzmią słowa Pana: „Ja jestem Światłością świata. Kto idzie za Mną, nie chodzi w ciemności, ale ma światło życia…”

 

      2023-02-02 Słowo Życia

 

Ks. Jan Krupka

Autor ES

2023-02-02

Więcej informacji z tej kategorii

28 marca: Do końca ich umiłował

28 marca: Do końca ich umiłował

WIELKI CZWARTEK   J 13, 1-15 Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł...