W niedzielę, 31 lipca 2022, w parafii Olszewka odbyło się dziękczynienie za kościół parafialny. W setną rocznicę pobłogosławienia miejscowego kościoła pod przewodnictwem ks. bpa. Janusza Stepnowskiego odprawiona została msza św., poświecono pamiątkowy krzyż oraz otwarto wystawę plenerową fotografii z historii Olszewki.
Wdzięczni Bożej Opatrzności za DAR tej Świątyni, pragniemy podziękować tym wspomnieniem wszystkim naszym przodkom, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do Jej powstania – wtedy – 100 lat temu.
Radość z odzyskanej po 123 latach, wytęsknionej wolności, była tak wielka, że każdy chciał coś z siebie dać, coś dobrego. Dla mieszkańców Olszewki, która wtedy liczyła ok 100 domów, taka IDEĄ stała się budowa własnego kościoła. Chcieli mieć swoje miejsce na spotkanie z Bogiem. Pragnienie było tak silne, że decyzje podejmują szybko, a realizują wręcz w tempie błyskawicznym. W niezwykły sposób ocalałym, a odnalezionym w Połoni, w domu p Bronisława Antosiaka ( jego ojciec był ostatnim przed II wojną światową wójtem gminy Jednorożec)dokumencie “Księdze Uchwał Wsi Olszewka gm. Jednorożec Starostwa Przasnyskiego” widzimy to najpełniej.
Z Protokołów w tej Księdze zawartych wynika, że już na pierwszych zebraniach wiejskich w domu sołtysa Grzegorza Grabowskiego,7 marca i 25 kwietnia 1920 roku wszyscy zebrani (102 osoby)podejmują jednogłośnie uchwałę o budowie kościoła.
Drzewo na budowę ma być przywożone furmankami z okolicznych lasów bocznymi drogami.
Mieszkańcy zobowiązują się złożyć dobrowolne datki i tę kwotę – 61.890 zł przekazać Komitetowi Budowy. Reszta funduszy będzie nałożona od morgi.
5 maja 1920 roku również w domu sołtysa wybrano spośród zebranych Komitet Budowy Kościoła. Przewodniczącym został: Wilhelm Cymler ; skarbnikiem Grzegorz Wywigacz; sekretarzem Jakub Rutkowski, zastępcą Wojciech Białczak. Do Rady Nadzorczej weszli: Maciej Chudzik, Marcin Adamczyk, Piotr Zalewski.
Wszyscy wymienieni wypełniali swoje obowiązki rzetelnie i sprawnie. Pracowali przy tej budowie wszyscy mieszkańcy i każdy pomagał jak mógł. Przedstawiciele tej społeczności kilkakrotnie pieszo wędrowali do Płocka, do biskupa Nowowiejskiego prosić o zgodę na budowę tej świątyni- tę informację znamy z przekazów ustnych od naszych rodziców.
A gdy w 1923 roku przystąpiono do komasacji gruntów 24 lutego postanawia się:
“Na szkołę wydzielić z naszych gruntów 4 morgi najlepszej ziemi. Dla parafii przy budującym się kościele przeznaczyć 38 mórg, z których 4 na cmentarz grzebalny, 4 na cmentarz kościelny, plac i włókę dla księdza”.
Widać jak mieszkańcom bardzo zależało na dobru wspólnym, służącym wszystkim.
Przez te wszystkie lata, aż do 1959 roku, gdy na stałe, na plebani, zamieszkał ksiądz, to mieszkańcy Olszewki sami , na co dzień , dbali o swój Boży Dom. Także w wymiarze duchowym. Ludzie zbierali się całymi rodzinami w kościele, a Seniorzy rodów lub zacni gospodarze prowadzili nabożeństwa: majowe, czerwcowe, nieszpory, różaniec. A kobiety śpiewały, często długie, czasem z pamięci , a często żmudnie przepisywane z zeszytów do zeszytów, pieśni: maryjne, wielkopostne, pastorałki i, żałobne. Przy tym kwitło także życie towarzyskie i społeczne. W latach 30 tych, do niektórych domów przyjeżdżali na wakacje oo. Pasjoniści z Przasnysza. Także wspólnie z Nimi prowadzone były modlitwy.
Kościół zawsze był w centrum naszej wsi. Szczególnie w latach pięćdziesiątych, gdy z naszej wspólnoty Pan Jezus wybrał do służby w swojej Winnicy tak wielu kapłanów i zakonników. Widać na zdjęciach z Prymicji, jak wielkie rzesze wiernych gromadziły te uroczystości. Księża Ci przyjeżdżali na wakacje, a społeczność wsi była Im życzliwa i dumna z Nich.
Także i my, urodzeni w Olszewce i wychowani w cieniu tego Kościoła ponieśliśmy w świat serdeczny jego obraz. Był i jest z nami we wszystkich najczulszych wspomnieniach naszych rodzinnych domów i Świąt. Przekazujemy to naszym dzieciom. Chcemy by dziedzictwo naszych przodków owocowało i przynosiło plon obfity.
I, teraz, gdy ta świątynia, tak wypiękniała , niech na nowo, jak przed stu laty, jednoczy wszystkich i rozpala w nas , z mocą, Ducha głębokiej Wiary.
Chwała naszym dziadkom i pradziadkom, którzy przed 100 laty budowali ten Boży Dom! Niech rozradują się życiem wiecznym ze Zmartwychwstałym.
Ewa Prusik – pochodząca z parafii Olszewka obecnie mieszkająca w Gdańsku.
Liturgia, której przewodniczył biskup Janusz Stepnowski była transmitowana na antenie Radia Nadzieja. Poniżej zapis audio:
fot. Karol Młynarski
