Różaniec pomocą w dziele troski o trzeźwość / św. S. Faustyna – przykład wytrwałej modlitwy różańcowej
Rozpoczął się niezwykły czas dla wszystkich czcicieli Matki Najświętszej – październik, miesiąc Różańca świętego. I chociaż modlitwa różańcowa dla wielu z nas jest codziennością, to właśnie podczas październikowych nabożeństw w sposób szczególny dziękujemy Bogu przez Maryję za ten wielki dar, jakim jest różaniec święty. Jego skuteczności od wieków doświadczali wielcy święci, których Kościół wyniósł na ołtarze, ale i miliony zwykłych ludzi, którzy z wiarą i miłością przesuwają paciorki różańca. Papież Benedykt XV powiedział, że różaniec „jest najpiękniejszym kwiatem ludzkiej pobożności i najbardziej owocnym źródłem łask”. Do tego źródła sięgajmy przedstawiając Bogu nasze potrzeby, troski dnia codziennego, prośby o różne łaski dla siebie i innych. Można by godzinami cytować piękne słowa różnych osób na temat roli różańca świętego w życiu wierzących. Jednak nic nie zastąpi osobistego doświadczenia tej modlitwy przez każdego z nas. Jakże piękny jest obraz rodziców i dzieci wspólnie odmawiających w domu różaniec. Jak piękny jest obraz osób w różnym wieku, które w pociągu czy autobusie nie wstydzą się trzymać w swoim ręku różańca. Jak wzruszający jest obraz umierającego ojca czy matki, lub innych bliskich osób, które w słabnących rękach ściskają różaniec.
Kochani, nie ustawajmy w tej modlitwie prosząc Boga przez Maryję o trzeźwość naszego narodu. Módlmy się gorliwie i wytrwale. Przecież sama Matka Boża prosiła o tę modlitwę podczas swoich zjawień, uzależniając od niej spełnienie naszych próśb. Niech do tej modlitwy uciekają się ci, którzy walczą o odzyskanie trzeźwości. Niech po różaniec sięgają bliscy osób zniewolonych różnymi nałogami. Niech modlą się wszyscy, którzy trudzą się w dziele troski o trzeźwość naszej Ojczyzny.
Jak wielka jest siła różańca w walce z nałogami możemy przekonać się słuchając świadectw osób, które doznały łaski nawrócenia. Pewien mężczyzna zaświadczył, że różaniec wyleczył go z trwającego 15 lat nałogu i dzięki niemu nawrócił się do Pana Boga. Gdy go odmówił nagle doznał ogromnej ulgi i doświadczył, jak bardzo jest kochany przez Boga. Było to uczucie, jakby zrzucił z pleców tonowy ciężar. To było tak nieopisane doświadczenie, że padł krzyżem na ziemię i płakał jak małe dziecko. Wcześniej ten mężczyzna był praktycznie niewierzący, myślał nawet nad apostazją. Modlitwy i religię traktował jak opium dla ciemnego ludu. Piękne są jego słowa kończące to świadectwo. Mówi on: „Módlcie się na różańcu z pokorą, wiarą i ufnością. Nigdy nie przestawajcie. Pan Bóg wysłuchuje każdego, kto wytrwale puka do Jego serca. Nawet jeżeli jesteście takim zatwardziałym grzesznikiem jak ja, który zasługiwał na ciężką karę. Tymczasem zostałem uzdrowiony i obdarowany wielką łaską”.
Kochani, 5 października obchodziliśmy wspomnienie św. siostry Faustyny Kowalskiej, sekretarki Bożego Miłosierdzia. Czytając jej Dzienniczek wielokrotnie widzimy w nim św. Faustynę odmawiającą różaniec święty. Modliła się na nim za konających, za dusze czyśćcowe. Modliła się w czasie ataków złych duchów. Modlitwą różańcową wypełniała swój wolny czas. Pewnego razu w czasie różańca nagle ujrzała puszkę napełnioną hostiami i usłyszała głos: „Te hostie przyjęły dusze nawrócone modlitwą i cierpieniem twoim” (Dz 709).
Niech te słowa będą i dla nas zachętą do wytrwałej modlitwy różańcowej w intencji nawrócenia osób pogrążonych w nałogach. Dołączmy do tego ofiary duchowe, a wśród nich cenny dar dobrowolnej abstynencji.
Ks. Bp Tadeusz Bronakowski
